Geschreven door Éric Vuillard
In deze review zal het boek De orde van de dag worden beoordeeld. De review kan spoiler-alerts bevatten.
Achtergrond van de schrijver
Éric Vuillard is op 4 mei 1968 geboren in Lyon en hij is een Franse regisseur, schrijver en scenarioschrijver. Het eerste boek dat Vuillard heeft geschreven komt uit 1999 en heet Le Chasseur (NL: De jager). In 2002 verschijnt de poëziebundel Bois Vert en in 2005 publiceert Vuillard Tohu. Vervolgens schrijft hij in 2010 het boek Conquistadors over de val van het Inca-rijk. Enkele jaren later (in 2012) verschijnen de boeken La Bataille De l’Occident (over de militaire strategie in WO1 en de gevolgen daarvan) en Congo. Daarna schrijft Vuillard nog de boeken Tristesse de la terre en 14 julliet.
Achtergrond van het boek
In De orde van de dag beschrijft Vuillard hoe sommige gebeurtenissen anders zijn verlopen dan vaak wordt beschreven. Zo zou de invasie van Duitsland in Oostenrijk veel minder soepel zijn gegaan dan dat er historisch beschreven wordt. Voor het schrijven van dit boek heeft Vuillard de Prix Goncourt ontvangen.
Indeling van het boek
De oorspronkelijke Franse titel van het boek is L’ordre du jour en is naar het Nederlands vertaald door Liesbeth van Nes. De vertaling is gesubsidieerd door het Nederlands Letterenfonds. Het boek is in Nederland uitgegeven door Meulenhoff en is in 2018 verschenen. Op de voorkant van het boek staat een review van De Standaad: ‘Prachtige taal, filmisch in beeld gebracht’ (4 sterren). In de flap van het boek staan reviews van onder meer Le Soir en Le Figaro Littéraire. Als opdracht vooraf de tekst staat geschreven: ‘Voor Laurent Évrard’. In totaal zijn er 16 hoofdstukken en een extra leesfragment uit 14 Julliet. Het boek heeft in totaa 158 pagina’s.
Inhoud van het boek
In De orde van de dag beschrijft Vuillard de aanloop en het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het begint met een ontmoeting in Berlijn in het voorjaar van 1933 tussen topfabrikanten en hoge nazi-officieren. Vervolgens wordt beschreven hoe Duitsland in de loop van 1938 het buurland Oostenrijk onder druk zet om zich aan te sluiten bij Hitler.
Door middel van propaganda wordt een beeld geschetst alsof Duitsland een enorm leger heeft met goed uitgeruste wapens en vervoersmiddelen. In de praktijk valt dat vies tegen en verloopt de verovering van Oostenrijk minder soepel dan vooraf verwacht. De Oostenrijkse hoge functionarissen gaven weinig tegengas, waardoor het alsnog relatief eenvoudig werd dat Oostenrijk zich aansloot bij Duitsland.
Conclusie
De schrijfstijl in het boek is enerzijds mooi en anderzijds soms langdradig en moeilijk leesbaar. Het doel van de auteur om de Anschluss te beschrijven lijkt soms naar de achtergrond te verdwijnen. Desondanks is het wel de moeite waard om dit boek een keer gelezen te hebben, ook al staat er weinig nieuwe informatie in.
Cijfer: 6/10