In deze review zal het boek De Laatste Getuige van Frank Krake beoordeeld worden. De review kan spoilers bevatten.
Achtergrond van de schrijver – Frank Krake
Frank Krake, uit 1968, volgde een master Marketing Strategy aan de RUG en daarna was hij ondernemer in de tuinmeubelindustrie. Zijn loopbaan als ondernemer kende zowel hoogtepunten als dieptepunten en in het autobiografische boek De Rampondernemer beschrijft Krake zijn eigen verhaal. De uitgeverij van zijn boek Pearson hief na het uitgeven van De Rampondernemer de non-fictie afdeling op. Mede hierdoor kreeg Krake zelf interesse in de uitgeverijwereld en enkele jaren later, in 2016, verscheen zijn boek Menthol.
Een jaar later, in 2017, verscheen een boek over de voetbalclub FC Twente. Het boek Rood Bloed werd door Voetbal Inside/Overamstel uitgegeven. Tijdens een lezing over zijn boek Menthol leerde Krake Wim Aloserij kennen, de hoofdpersoon van het boek De Laatste Getuige. Het boek over Wim won onder meer de NS Publieksprijs.
Boek achtergrond – oorlogsverhalen
Wim Aloserij had jarenlang moeite om te vertellen over zijn oorlogsverhalen en zijn overleving. Nadat Krake en Aloserij elkaar leerden kennen bij een lezing, kwam er uiteindelijk een boek tot stand. Aan de hand van vele bronnen en foto’s wordt het verhaal van Wim verteld van zijn jeugd tot na de oorlog.
Indeling van het boek – De Laatste Getuige
De titel van het boek is dus De Laatste Getuige met als ondertitel De man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde. Deze review gaat over de tweede druk uit april 2018 van Uitgeverij Achtbaan. Tekstredactie en inhoudelijke adviezen zijn gegeven door Enno de Witt en het ontwerp en de omslag door Paul Scheurink. Als opdracht staat voorin het boek Voor Jo. Het boek heeft een voorwoord, 28 hoofdstukken, een epiloog, een nawoord, geraadpleegde bronnen en een dankwoord. In totaal heeft De Laatste Getuige 391 pagina’s.
Inhoud van het boek – Tweede Wereldoorlog
Er zijn inmiddels al vele boeken verschenen over de Tweede Wereldoorlog, veelal op een afstandelijke en objectieve wijze. In het boek De Laatste Getuige wordt op een persoonlijke wijze beschrijven hoe iemand de verschrikkingen van de oorlog ervaren heeft. Dit geeft een indrukwekkend en indringend beeld van de vreselijke omstandigheden die vele anderen op een vergelijkbare wijze hebben meegemaakt.
Wim groeide op in Amsterdam en had afgezien van de ruzies met zijn stiefvader een redelijk goede jeugd, waarin hij samen met zijn zus Jo veel buiten was. Al op vroege leeftijd leerde Wim al enkele nuttige vaardigheden, die hem later tijdens de oorlog goed van pas kwamen.
Nadat Wim in het begin van de oorlog veilig leek, moest hij meerdere malen onderduiken. Helaas werd hij uiteindelijk toch opgepakt en werd Wim naar Duitsland gestuurd om te werken. Na een geslaagde ontsnappingspoging werd hij opnieuw opgepakt en naar een kamp gestuurd. Daar was het hard werken en er vielen vele doden. Zowel mentaal als fysiek beleefde Wim een zware tijd.
Op een schip richting Lübeck
Vlak voor het einde van de oorlog werd Wim verplaatst richting Lübeck, waar hij op een schip terecht kwam. Samen met een groep andere Nederlanders bleven ze in een kluitje staan om elkaar enige bescherming te bieden. Nadat de geallieerden informatie doorkregen dat er in Lübeck en Hamburg vele schepen aangemeerd lagen, werden die schepen gebombardeerd. Vele mensen overleefden deze aanslag niet, maar wonder boven wonder slaagde Wim erin om via een bootje naar de kust te geraken.
Daar werd hij opgevangen door Engelsen die hem verzorgden. Enkele dagen later ging hij met een paar andere Nederlanders per auto richting Nederland. Ongeveer halverwege werden ze echter tegen gehouden wegens controle. Uiteindelijk brachten Nederlandse militairen Wim en enkele anderen terug naar huis, waarna hij herenigd werd met zijn familie. Uiteindelijk trouwde Wim met de kraamverzorgster van zijn zus Jo, die hem veel rust bracht.
Conclusie – verschrikkingen uit de oorlog
Al met al geeft dit boek een vernieuwend inzicht in de verschrikkingen uit de oorlog. De schrijfstijl is prettig en daardoor leest het boek gemakkelijk weg. De hoofdstukken zijn niet te lang en dat zorgt ervoor dat het niet veel tijd kost om een hoofdstuk te lezen. Een oorlogsboek die op een persoonlijke wijze het verhaal van een overlevende vertelt is zeer de moeite waard om te lezen.
Cijfer: 10/10